جوانان در وضعیت نامطلوبی قرار گرفته‌اند، بیکاری، بالا رفتن هزینه‌ی زندگی و محدود کردن و مسدود کردن روزنه‌های امید و شادابی، آنان را عصبانی کرده است. ناکارآمدی دولت در اجرای عدالت و توجّه به مطالبات برحقّ مردم را نمی‌توان با خشونت لاپوشانی کرد. اگر جمهوری اسلامی به فلسفه‌ی این نامگذاری، یعنی جمهوریت و اسلامیت، توجّه کند، معترضان را نمی‌توان اعدام کرد یا به حبس‌های طویل‌المدّت محکوم‌ کرد. زیرا زمانی که مردم خواستار حدّاقل، مطالبات خود هستند جواب آنان گلوله و باتوم نیست؛ بلکه پاسخگویی منطقی و رسیدگی به درخواست آنان است. هم‌چنانکه در زمان حضرت عمر(رضی الله عنه) که قحطی دامنگیر مردم شده بود اجرای احکام را متوقّف کرد و اجازه نداد که کسی مجازات شود. هم‌اکنون نه تنها حکم اعدام شامل معترضان نخواهد شد، بلکه، شامل کسانی نیز خواهد شد که بدون دلیل جان صدها جوان دختر و پسر را در خیابانها با گلوله‌های جنگی گرفته‌اند و تاکنون یک نفر از آنان محاکمه و مجازات نشده است! 
آیا این است روش خلفا و ائمه(علیهم السلام) که به‌عنوان الگو به جامعه معرّفی می‌شوند و تمام صنایع فرهنگی بیش از چهار دهه است از اخلاق و رفتار آنان درس گذشت و مدارا به مردم می‌دهند؟!